Prof. dr. Dik Kwekkeboom is op woensdag 8 maart 2017 overleden. Vrij kort na zijn benoeming tot hoogleraar in de Nucleaire Geneeskunde op 1 december 2015, is hij ziek geworden. Net op het moment dat hij de draad weer wilde oppakken, sloeg het noodlot wederom toe en hebben we nu definitief afscheid van hem moeten nemen op 58-jarige leeftijd.

Dik was na zijn studie geneeskunde aan de universiteit van Amsterdam in 1985 verbonden aan het toenmalige Dijkzigt Ziekenhuis. Na zijn promotie onder prof. dr. Steven Lamberts op de afdeling Interne Geneeskunde III in 1989 op zijn studies naar klinische non-functionele en gonadotrofe hypofyse-adenomen, was hij werkzaam als onderzoeker op de afdeling Nucleaire Geneeskunde bij prof. dr. Eric Krenning. De opleiding tot nucleair geneeskundige rondde hij in 1998 af. Daarna was hij werkzaam als staflid en in 2006 werd hij opleider.

Zijn belangrijkste research onderwerp was peptide receptor imaging en therapie met radioactief gelabelde somatostatine analogen. Al in 1991 werd In-111-octreotide geintroduceerd voor de diagnostiek naar neuroendocriene tumoren en was hij verantwoordelijk voor de kosten-baten analyses hiervan. Vanaf 2000 werd peptide receptor radionuclide therapie (PRRT) geintroduceerd met Lu-177-DOTA-octreotaat, waarmee inmiddels meer dan 1500 patienten zijn behandeld. Deze patienten werden doorgestuurd vanuit de gehele wereld. Dik was lid van de advisory boards van de European Neuroendocrine Tumor Society (ENETS) en de North American Neuroendocrine Tumors Society (NANETS). Hij was betrokken bij vrijwel alle richtlijnen en top-publicaties met betrekking tot PRRT. Hij heeft meer dan 31 originele artikelen, 33 reviews en 8 richtlijnen gepubliceerd. Daarmee wist hij nationaal en internationaal gezien, een hoogstaande reputatie te verwerven en was hij regelmatig uitgenodigd voor diverse nationale en internationale toespraken.

Binnen de patiëntenzorg hield hij zich niet alleen bezig met de diagnostische kant van de Nucleaire Geneeskunde, maar voornamelijk met de follow-up van patiënten met neuro-endocrine tumoren die behandeld zijn met PRRT. Hij deed dit op zijn eigen onconventionele wijze, waarmee hij met vele patiënten een bijzondere band wist op te bouwen.

Dik hield daarnaast van genieten van het leven. Hij hield van wijn en goed eten. Regelmatig wist hij internationale bijeenkomsten de beste restaurants te vinden. Daarnaast hield hij van klassieke muziek en was altijd op het Gergiev festival in Rotterdam aanwezig. Hij had een grote collectie literatuur van internationale schrijvers met een voorliefde voor Russische literatuur. Zijn droge en soms vlijmscherpe humor maakte de stemming vaak opperbest.